De eerste jonge scholeksters kunnen vliegen. Deze stevige, zwart-witte steltlopers leven oorspronkelijk alleen aan de kust, maar tegenwoordig ook in het binnenland. Bij gebrek aan strand om op te broeden, kiezen ze in het laatste geval een plekje uit op een grinddak. Het zijn luidruchtige vogels en ze hebben ook letterlijk een grote mond. De snavel van de scholekster stopt namelijk nooit met groeien. Hij slijt ongeveer in hetzelfde tempo als hij groeit en blijft daardoor dus altijd min of meer even lang. Scholeksterouders zijn zorgzaam en voeren hun jongen nog lang. Wat ze eten kan je aflezen aan diezelfde snavel, want het dieet verschilt nogal per vogel. Scholeksters aan de kust eten vooral schelpdieren. Dat pakken ze niet allemaal hetzelfde aan. Sommige scholeksters hebben een snavel met een bot uiteinde, zij openen een schelpdier door deze kapot te hameren. Het kan ook subtieler: de 'snijders' schuiven hun snavelpunt in een kleine opening van de schelp en snijden het scheldier eruit. Hun snavelpunt wordt hierdoor heel spits. En dan is er nog een derde groep: de worm-specialisten uit het binnenland. Zij zoeken met hun snavel diep in de grond naar voedsel. Daardoor slijt de snavel over de gehele lengte af en krijgt een smallere vorm.

Dit is vermoedelijk de laatste bijdrage. Derde jong is naar beneden gekomen en volledig uitgeput uit het water gevist. Is bijgekomen op de kant maar daags erna niet meer gezien. De ouders zijn ook weg. Helaas lijkt nest van drie is (wederom) mislukt.

En toen was er nog maar 1. Het is onduidelijk waar kuiken 2 is gebleven. Vliegen lijkt met ca 3wkn oud uitgesloten.

Het gaat nog altijd goed

het beginnen al "echte" scholeksters te worden. Ouders vliegen nog altijd af en aan.

 

Geduldig wachtend op wormpjes.

 

Het spul liet zich weer goed zien vandaag. 2 overgebleven jongen groeien als kool.